All posts by Jamey Herben

Originele cadeaus voor mama’s

Ben jij zelf een mama of wil jij graag een andere mama in jouw omgeving een mooi cadeau geven? Is het binnenkort Moederdag of komt de verjaardag van de mama in kwestie er aan?


Mama’s mogen eigenlijk elke dag verwend worden. Het hoeft hier geen speciale dag voor te zijn. Je mama in het zonnetje zetten is altijd een goed idee. Maar we snappen dat je tijdens een bijzondere viering extra je best wilt doen. Zoek jij een leuk en origineel cadeau voor je mama of voor een andere mama die je kent en weet je niet zo goed wat je moet geven? Geen zorgen, wij helpen jou daar graag bij.

Read More

Een vegetarisch diner: daar kijkt geen kind meer van op


Als je overweegt om te stoppen met vlees eten, gaat er tegenwoordig een wereld aan ideeën voor je open. De vegetarische kookblogs en –vlogs zijn talrijk, boeken zijn er in overvloed en in de supermarkt wordt aan de vega schappen elk jaar pakweg een meter aan vleesvervangers toegevoegd. Deze culinaire omslag valt beter dan je denkt! Kinderen weten als geen ander hoe we een duurzamere wereld tot stand brengen.

Vegan vs Vega en allergieën


Vraag wel of bevriende tafelgasten geen allergieën hebben voor bepaalde voedingsstoffen. Op deze website lees je meer over allergieën en krijg je desgewenst advies van (voedings)deskundigen. Zo zijn diverse noten soorten populaire ingrediënten van vega gerechten en worden ook zuivel en eieren veelvuldig gebruikt. Daarom moet je vegetarisme niet met veganisme (vaak op zijn Engels aangeduid als vegan) verwarren. Veganisten eten helemaal geen dierlijke (bij)producten, waar vegetariërs bijvoorbeeld wel melk, honing en eieren op hun menu toelaten. Ook dit weten veel jongeren al!

Vleesindustrie bovenaan de zwarte lijst


Sterker nog: je hoeft ze niets wijs te maken over de herkomst van een varkensschnitzel of biefstuk, en de dubieuze praktijken die hiermee gepaard gaan. Niet alleen Greta Thunberg hield zich al op jonge leeftijd bezig met het verbeteren van de planeet. Ook jouw kinderen ontdekken alles via sociale media – al dan niet via hun eigen smartphone. De vleesindustrie staat zo ongeveer bovenaan hun zwarte lijst. Wanneer je ze vertelt dat mama vegetariër wordt en dat dit zijn gevolgen heeft voor het weekmenu, kijken ze er dus niet vreemd van op. Ze zullen het juist aanmoedigen. Of, maar dat is ook prima, reageren metDuh-huh, natúúrlijk gaan we geenvlees meer eten. Dat je daar niet eerder op gekomen bent, mam‘. Als ze maar meegenieten van jouw vernieuwde kookkunsten.

Ironie in de vega-industrie


En dat zullen ze! Want veel wereldberoemde keukens zijn van huis uit (deels) vegetarisch. Omdat in vroeger tijden vlees een luxeproduct was. Dat is het goedbeschouwd nog steeds, maarde multinationals hebben er meer vraag naar gecreëerd en we zijn daar met z’n allen ingetuind. Des te ironischer is het dat diezelfde producenten zoals Knorr, Unox en Mora zich nu massaal storten op het vervaardigen van vega-alternatieven en oorspronkelijke wegbereiders zoals Goodbite en Quorn beconcurreren. De natuur is in ieder geval de lachende derde, en daar doen we het voor.

Italiaanse en Indiase heerlijkheden


Italië en India hebben traditionele keukens met vleesloze gerechten om je vingers bij af te likken. En je mist er niks aan, integendeel. Vegetarische klassiekers uit die landen verrijken je smakenpalet. Wat te denken van gegrilde aubergines met Parmezaan oftewel parmigiana di melanzane, of een goeie ouwe spaghetti A.O.P., het simpelste pastaatje ooit. lekker in combinatie met een tomatensalade. Je leest in reisblogs altijd dat Italianen pas echt weten wat genieten is: dat is waar en geldt zéker voor het eten. Scoor meteen ook een Indiaas kookboek en ga op zoek naarsaag paneer‘. Dat wordt smullen, ook voor je kinderen!

 

Dit zijn de leukste moeder en kind sieraden

Wanneer je net een kindje hebt gekregen of misschien al langer kinderen hebt weet je dat hij/zij je kostbaarste bezit is of zijn. Het klinkt echt zo onwijs cliché, maar het is zeker wel waar. Jaren geleden zag je een ware trend binnen het twinnen met je kinderen en juist dat was zo leuk wanneer je kleintjes hebt. Die trend lijkt nu wat voorbij, maar toch kun je samen met je kind(je) mooie sieraden dragen die voor de bijzondere band tussen jullie tweeën staat.

Moeder dochter armband

Heel bijzonder is het om samen met je dochter dezelfde armbandjes te dragen. Het kan staan voor de mooie band die je met elkaar hebt en de vriendschap onderling. Wanneer je dochter puber is, dan kan ze gewoon een volwassen armband aan, maar wanneer ze wat kleiner is zijn de speciale kinderarmbandjes meer passend. Bij KAYA Sieraden hebben ze hele fijne moeder en dochter armbandjes. Dit zijn dezelfde armbandjes, alleen dan in verschillende maten. Zo matchen jullie lekker!

Baby armbandje met naam

Bij baby’s zie je vaker de leuke en schattige baby armbandje met naam. Dit wordt al jarenlang gedaan en het ziet er super schattig uit! Natuurlijk kun jij ook kiezen voor een armbandje met de naam van je baby erop, maar vaak ziet dat voor ons volwassen vrouwen niet zo heel stylish uit. Beter kun je dan kiezen voor een mooie slavenarmband in dezelfde kleur/materiaal en hierin kun je vervolgens de naam van je baby in laten graveren. Heel persoonlijk ook en supermooi! Op die manier ben je toch wat met elkaar verbonden en heeft ieder zijn eigen sieraad.

Ben je niet zo van de armbandjes, dan kun je altijd nog kiezen uit leuke trendy kettingen of misschien zelfs enkelbandjes. Deze laatste zijn ook geweldig voor de zomer! Is jouw dochter (of zoon) heel graag creatief bezig? Dan is het een leuk idee om naast een mooi zilveren of gouden sieraad ook samen iets zelf te maken. Laat hem of haar een toffe ketting of leuk armbandje maken voor zowel hemzelf/haarzelf als voor jou. Dit draag je dan bij je zilveren of gouden armband, waardoor je een hele leuke combinatie krijgt!

Hoe dan ook, het dragen van eenzelfde sieraad samen met je dochter en/of zoon maakt je band nog een beetje hechter. Ook wanneer je kindje het bijvoorbeeld even moeilijk heeft op school kan dit goed helpen, want door te kijken naar het armbandje weet hij of zij dat jij het ook draagt. Zo zijn jullie toch altijd een beetje samen.

Fashionable en praktische kleding voor een moeder (to be)

Als moeder zijnde gaat steeds meer aandacht naar jouw kind uit en kan het zijn dat jouw eigen uiterlijk niet meer zo belangrijk is. Je wilt het liefst praktisch gekleed zijn zodat je gemakkelijk achter jouw kind kunt aan rennen of makkelijk kunt lopen tijdens het boodschappen doen. Naaldhakken dragen naar de supermarkt is niet helemaal praktisch dus daarom wil ik vandaag tips delen voor praktische en fashionable outfits voor moeders.

Read More

Zwanger? Of toch een abortus?

Vanaf mijn eerste menstruatie was ik al zo volwassen om te bedenken dat als ik oud genoeg was voor sex, ik ook de consequenties qua zwangerschappen zou moeten dragen. Ik was als meisje van 10 jaar zwaar tegen abortus omdat je te stom was om zwanger te worden.

Ik was jong, te jong voor mijn eerste menstruatie. Slechts 10 jaar. Op school moesten er prullenbakjes komen want zelfs in de 6de klas was niemand ongesteld. Ik als eind 4de klasser had de twijfelachtige eer om er voor te zorgen dat school voorbereid was op de snelheid dat meisjes in de toekomst lichamelijk volwassen zouden worden.

Ik was het meisje met die dikke tieten..

Tegenwoordig hoor je niets anders meer. 10 a 11 jaar is normaal. BH’s op de basisschool ook. Ik was de koploper om in de 5de klas al met BH A75 te lopen. AA had ik voor het gemak overgeslagen, en toen ik van school ging zat ik al op een B75. Met mijn 16de zat ik zelfs op E75, dat was echt niet grappig. Ik was niet te dik, dus daar lag het echt niet aan. Ik was het meisje met die dikke tieten. Niet met die mooie donkere ogen, of het mooie lange haar. Mijn tieten definieerde voor de meeste wie ik was… zo irritant.

Hoe dan ook, mijn hele leven ben ik zuinig op mijn “purity” geweest. Ik was te jong de eerste keer dat ik daadwerkelijk sex had, maar ik was zwaar verliefd op de mooiste jongen die ik ooit gezien had en ben tot mijn 19de samen met hem geweest. Dus heb er achteraf geen spijt van gehad. Daarna op een hand te tellen vriendjes gehad en bedpartners, waar ik tot de dag van vandaag nog steeds erg trots op ben. Ik wilde geen sex zonder liefde, passie, gevoel of iets. Het had niets met geloof temaken. Sex was iets moois in mijn ogen. Geen lust. Het was de “Liefde bedrijven” zoals ze in de films doen. Dat je na 2 minuten moet opstaan omdat je moet plassen en schoonvegen, zie je niet in de films. Of dat je de eerste 9x (in mijn geval) het hele bed rood bloed, ook niet. Of dat je zo’n dorst hebt na de sex dat je echt niet liefkozend bij elkaar in slaap wilt vallen, laten ze ook op het wittedoek niet zien. Maar goed, sex was een uiting van Liefde voor mij.

Ik las graag alle meiden bladen over het onderwerp en kreeg elke keer weer lachkicken als ik van die “naïeve” vragen las of je zwanger kon worden van de eerste keer, of van blowjobs, of andere zaken zonder dat er daadwerkelijk sex was. Alle sexuele handelingen vielen bij mij onder sex, maar ik snapte toch echt wel wanneer je wel en niet zwanger kon worden. Ik wist zelfs letterlijk wanneer dat bij mij was, want ik had altijd heftige eisprongen die ik letterlijk voelde. Aan de kramp in mijn buik, mijn gevoeligheid, alles.

Zwanger

Ik ben als volwassen vrouw ook in een keer zwanger geworden van mijn kinderen, omdat ik duidelijk kan aanvoelen wanneer mijn lichaam er klaar voor was. Als ik stopte met anticonceptie, was ik in de eerste of tweede maand daarna zwanger. Klinkt ongelooflijk he? Zelfs na 14 jaar Pil slikken. Als een man me aankijkt raak ik al bijna zwanger werd er vroeger gezegd door mijn moeder. Dus ik was extra scherp op anticonceptie. Zelfs mijn oudste dacht dat hij een ongelukje was, omdat ik zo snel zwanger was geworden. Ik heb hem door middel van dagboeken kunnen laten lezen dat hij zeer gewenst en gepland was maar door mijn vruchtbaarheid wel heeel snel in aantocht was. Dat was zelfs voor mij een aangename verrassing, dat verwacht je toch niet na 14 jaar trouw de pil te hebben geslikt. Ineens geloof ik ook de verhalen van meiden die door 1 gemiste pil zwanger werden, of zelfs door de pil heen. (maar dat geloof kwam later)

In mijn gezinsleven met 4 kinderen was ik klaar met zwanger zijn en babies. Mijn man was gesteriliseerd dus ik was niet aan anticonceptie. Na onze scheiding was ik 2 jaar alleen met mijn kinderen. De oudste is bij zijn vader blijven wonen en de jongere kids wonen bij mij. De oudste was 10 en de jongste 4. Ik had mijn handen vol aan ze.

Ik leerde een leuke jongen kennen. Het klikte meteen, te goed eigenlijk. Zonder er goed bij na te denken lagen we in bed. Naakt, ineens, zo snel en spontaan. Ik wist niet wat me overkwam. De passie die ik voelde, het gevoel van weer geliefd worden. Het ging die avond van een zoen naar sex. Gewoon in 1 avond. Al mijn bescheiden en gereseveerde levenstijl verdween als sneeuw voor de zon. En omdat ik inmiddels dik 35+ was, vond ik ook dat ik een keer een gekke uitspatting me kon veroorloven. Het was met een drankje tegen de zenuwen te veel op, en alles ging als een roes, een droom, een stukje film. Ik was vrij, ik schaamde me nergens voor en genoot elke seconde. Tot…. hij weer weg was.
PANIEK… ik zat in mijn vruchtbare periode. Ik voelde na de sex meteen, “Het is raak!” Ik kon dit gevoel niet ontkennen. Dit gevoel heb ik 4x eerder in mijn leven gehad en elke keer was het waar. De volgende ochtend heb ik meteen de morningafterpil gehaald. Geslikt en klaar! nu was het wachten tot mijn menstruatie. Bidden, Bidden en nog eens bidden. ‘” AUB God zorg ervoor dat ik niet zwanger ben ik zal nooit meer zoiets stoms doen, Hoe heb ik dit ooit op mijn leeftijd nog kunnen laten gebeuren???”. Ik word wakker met mijn handen op mijn buik, alsof ik haar probeer te beschermen “hey… dat deed ik in mijn zwangerschappen ook, dit kan niet hoor” ik heb pijn in mijn borsten, voel me misselijk. Zwanger? Of van de morning afterpil? of de stress?

Of God antwoorde weet ik niet, maar op 1 april (ja serieus is echt geen leuke grap) 2 dagen voor ik ongesteld zou moeten worden deed ik toch een test. Mijn onderbuik gevoel zei letterlijk wat de test me liet zien. Een sardistische grap van God of Lucifer, maakt eigenlijk niet uit wie het deed. “ZWANGER”. NEEEEEEE

Abortus

De volgende dag huilend de huisarts gebeld, ze begreep me volkomen. Met 4 kinderen, geen vaste relatie was een 5de kind echt niet aantebevelen! dus op naar de gynaecoloog. Zat ik dan in de wachtkamer, allemaal blije dikke buiken. Ik had het te doen met het kindje in mijn schoot. nee het monster had ik mezelf wijs gemaakt. Het was geen kindje, dat zou ik niet kunnen verdragen om zo te denken. Ik hoopte maar dat ik geen hartslagje zou zien op de echo en geen vorm van een baby. Ik ken de echo’s al te goed, weet precies was ik moet zien. Die verrekte rijstekorrel. En ja hoor. daar was Angel, mijn rijstekorrel. Ze (in mijn ogen) zat er echt! nog vol ongeloof dat ik echt zo stom was om van 1x sex zwanger te kunnen zijn, na het slikken van een morning after pil! Ik was echt in een gemene nachtmerrie. Dit kon niet mijn echte realiteit zijn. Zonder een “buddy” zat ik daar moederziels alleen naar mijn AngelBaby te kijken. Want ik wist, Zij gaat het niet redden in mijn buik. Ik zag God dank geen hartslag (daar was de zwangerschap te kort voor)

Omdat ik nog zo pril zwanger ben en dondersgoed weet dat ik “het” echt niet wil houden als alleenstaande moeder van 4 en er geen 5de bij wil, word ik meteen geholpen zonder een week bedenkt tijd zoals normaal wordt voorgesteld. De dokter vind het ook sneu te horen dat ik door de afterpil gewoon zwanger ben gebleven/geworden. Dat komt (natuurlijk) maar zelden voor. Ik ga naar huis met 3 pillen die ik daar moet inbrengen. En 1 pil die ik die avond nog kan slikken. De pillen die ik moet inbrengen mag ik pas 2 dagen later inbrengen. Die dagen voel ik me zo zwanger, pijn in mijn bekken, rug, borsten en nog altijd zwaar misselijk. Ik reken uit wanneer ik het beste mijn miskraam/abortus kan verwerken. Ja vrijdag, voor het weekend. Mijn kinderen gaan die vrijdag naar hun vader, dus merken niet van dat mama kapot is van de pijn in het weekend. Stiekem geniet ik ‘s avonds in bed dat ik niet alleen lig, ik praat in gedachten met haar. Ik bied haar vooral mijn excuses aan dat ik het zo ver heb laten komen, en dat ik nu voor haar een dodelijke beslissing moet nemen. Ik vraag haar om vergevenis en ook aan God, ik bid elk moment dat ik kan dat Hij me steunt en vergeeft.
Nog steeds weet niemand van mijn huidige lichamelijke en fysieke staat. De ‘vader’ al helemaal niet, want ik wil niet dat ie me eventueel op andere gedachtes brengt. Mijn moeder niet, omdat ik me zo voor mijn domme actie schaam en natuurlijk mijn kinderen niet. Ik kan ze niet uitleggen dat hun zusje niet welkom is.

Op mijn werk (want dat gaat ook gewoon door) krijg ik tijdens een vergadering te horen dat mijn collega zijn tweede kind verwacht. Zijn vrouw is nog pril zwanger net aan 5/6 weken. Dat was werkelijk een klap in mijn gezicht en een stomp in mijn buik.

Na het slikken van de pil die avonds komen mijn twijfels. Hoe kan ik haar dit aan doen. Ik ben zo gezegend met 4 snelle gezonde zwangerschappen en kinderen. Heb alle zwangerschappen voor “moeders voor moeders” trouw weken lang urine opgespaard om andere vrouwen met kinderen wensen te helpen om zwanger te worden. Nu breek ik zomaar een zwangerschap af omdat het me niet uitkomt? Ik? Ik was toch zo volwassen om zelf de consequenties te dragen vanaf mijn 10de? dus waarom niet als volwassen vrouw? Ik wist natuurlijk dondersgoed dat ik het juiste voor mezelf deed in mijn situatie, maar toch, Angel had niet gevraagd bevrucht te worden, zich te nestelen in mijn baarmoeder, en toch ze was er. Tegen alle gevechten van afterpillen en smeekbedes in. Dit moest echt een rotstreek van Lucifer zijn. God zou me dit echt niet aan doen. Zelfs het detail dat mijn collega zijn vrouw uitgerekend was op mijn uitgerekende dag is te cruw voor God (hoop ik innig) God keek waarschijnlijk even de andere kant op toen Lucifer zijn slag sloeg en mij met heel veel problemen en twijfels opzadelde. Ik hoopte maar zo dat God me nu wel zou horen en het vanaf nu goed zo verlopen.

Die donderdagavond bracht ik de 3 pillen in. Vrijdag ochtend begon de ellende van hevige buikpijnen. Even dacht ik weer in mijn bevallingen terecht te komen maar op het moment dat ik het echt te erg vond worden en paracetamols wilde slikken tegen de pijn was het al over. Ik vloeide ook maar amper. 2 dagen en heel licht. Dit kan toch niet alles zijn?? Die dinsdag zou ik op vakantie gaan mijn mijn gezin en moeder. Ik belde maandag voor een controle afspraak omdat ik wederom de zaak niet vertrouwde. Ik mocht meteen komen.
“Lieve heer, laat het weg zijn, laat het weg zijn” Ik lig zeer onconfortabel in de beugels in mijn naakie. De inwendige echo wordt gemaakt. Ze is weg maar er is nog een heleboel “rommel” zoals hij zo leuk zegt. Dat zal de volgende menstruatie wel naar buiten komen. AngelBaby is weg. Zonder dat ik het gemerkt heb. Het voelt onafgemaakt voor mij. Ik geloof het niet, want ik voel me nog zo zwanger. Misselijk, pijnlijke borsten, zelfs mijn bekken en baarmoederbanden doen pijn.
Ik ben op vakantie met mijn moeder en mijn kinderen. Ik zie ze vrolijk en wel spelen in het zwembad van ons resort. De paniek, verdriet en angst krijgt me te pakken. Mijn moeder ziet aan me dat er iets is en vraagt even iets te veel door over het feit dat ik geen contact meer heb met die leuke jongen waar ik zo gek op was. Ik breek en vertel haar het hele verhaal. Met tranen kijkt ze me aan, vol verdriet dat ik dat alleen heb moeten doormaken, waarom ik haar er niet in gedeeld had, en wat een heftige besluiten ik alleen had moeten maken. Ze is het met me eens, het is een goed besluit geweest. Dat stelde me wel weer gerust. Maar ergens mis ik Angel in mijn buik, nog nooit voelde ik me met mijn 5 dierbare om me heen zo alleen.

Terug van vakantie voelde ik me nog steeds niet oke. Zo stom als ik ben doe ik nog een zwangerschapstest en ja hoor. “Zwanger” Ik kan toch onmogelijk nog zwanger zijn? Dan zou Angel 12 weken zijn. Terug naar de dokter en bloedtesten laten doen, bleek de test niet gelogen. het HCG (zwangerschapshormoon) zat nog volop in mijn bloed maar op de echo was Angel echt weg. Nog wel wat bloedophopingen maar geen “vruchtje” zoals ze dat zo klinisch noemen (gelukkig). Het heeft totaal 6 mnd geduurd voor ik een “negatieve zwangerschapsuitslag” had en 9mnd voor ik me weer “normaal” voelde. Tot die tijd, bekkenpijn, flink aangekomen ook, dag en nacht misselijk en pijnlijke borsten. Toen ik mezelf weer een beetje op de rit had hoorde ik dat mijn collega weer vader was geworden. Ik kon amper blij zijn of naar zijn pas geboren zoon kijken. Hun zoon was een week na mijn berekende datum geboren, dus weer werd ik er aan herinnerd net als toen hij elk detail van haar zwangerschap met mij wilde delen, want ik was de enige vrouw in het team en moeder van 4, dus ik zou dat allemaal wel willen horen toch?! Wat zo’n onbeschermde keer sex van nog geen 20 minuten dus wel niet te weeg kan brengen.

Lieve meiden, vrouwen.. het is het echt niet waard. ik ben een half jaar afgesloten geweest van mijn gezin, omdat ik zo met mezelf en Angel in de knoei zat.

Een jaar later op 1 april heb ik nog vreselijk zitten huilen. De keuze was de beste keuze die ik kon maken, maar ik miste haar nog steeds en had liever gehad dat ik dat nooit had mee moeten maken.

My dear AngelBaby, Deze blog is voor jou, het spijt mama nog altijd zo erg, ik hou van je mijn meisje, je blijft me voor altijd dierbaar! Ik hoop dat je het me vergeeft en je waakt over je broertjes en zusjes. Mijn AngelBaby xxx je Mama

Word jij ook een voetbalmoeder?

De Europese titel van de Oranje Leeuwinnen in 2017 trok veel jonge meisjes over de streep om ook in een korte broek over de vaderlandse velden te gaan hollen. In 2022 vierde thuisland Engeland het voetbalfeestje. Ook in Nederland zat men aan de buis gekluisterd. De doorbraak van de sport die voorheen vrouwenvoetbal werd genoemd, was daarmee definitief. Kiest jou dochter (of zoon) straks ook voor voetbal? En word je dan een typische voetbalmoeder?

Wedden op voetbal


De commerciële machine eromheen, de A-merken die het toernooi sponsorden, de kijkcijfers: het EK 2022 was een internationaal voetbalfeest. De bookmakers en online casino’s die zowel blackjack en roulette als voetbalwedden aanbieden, deden gretig mee. Misschien heb je het al gezien op de websites waar je het best uitbetalende online casino zocht om een gokje te wagen op een wedstrijd of de virtule gokkast: voetbal voor vrouwenteams is druk bezig even belangrijk te worden als de ouderwetse mannencompetities. Er is nog eenlange weg te gaan, maar als alle instanties én de jeugd erop duiken, heeft het er alle schijn van dat het niet lang meerduurt.

Voetbal sowieso populairder onder kinderen


In 2017 namen de aanmeldingen bij meisjesteams toe, in 2022 is dat andermaal het geval. In 2019 was het echter het mannenteam van Ajax dat de jeugd inspireerde met wervelend spel en jonge spelers. Op een haar na werd de Champions League-finale bereikt. In Het Nieuwe Ajax, een beschouwing van podcastmaker en journalist Menno Pot, is te lezen hoe de jeugd massaal in shirtjes van Frenkie, Hakim en Lasse rondliep. Ook analyseerde Pot het publiek op de tribune: diverser dan ooit. Kinderen krijgen meer honger naar de bal door de vele aandacht voor dit soort hoogtepunten.

Jouw kind ook?


Met een naderend WK, dat ook weer een sterrenparade zal worden, is de kans groot dat de gekte aanstekelijk werkt op jouw kind. Of dat nu een zoon of dochter is. Het loont dus de moeite je ook in de materie te verdiepen en zo nu en dan een voetbaltalkshow mee te pikken. Ook daarin zitten steeds vaker vrouwelijke voetbalcoryfeeën. In  tussen hoef je niet in paniekte raken als je kind op een dag zegt te willen voetballen, wantook de amateur voetbalvelden zijn gemengder. Voetbal is niet meer zo’n conservatief mannen bolwerk als het vroeger was.

Voetbalmoeder? Nee, bedankt


Je staat wekelijks langs de lijn en krijgt vanzelf verstand van het spelletje. Is het dan verstandig om de boel aan te gaansturen? Absoluut niet. Tot een jaar of tien, zolang kinderen nog op halve velden hun potjes afwerken, gaat het vooral omhet spelplezier. Natuurlijk rennen ze allemaal, als jonge honden, in een kluitje achter de bal aan. Laat lekker gaan. Als het goed is, hebben ze een coach die waarschijnlijk ook al teveel informatie en theorie over hun kleine hoofdjes uitstort. Je wilt tenslotte niet het 21e-eeuwse equivalent worden van het type dat Jiskefets Michiel Romeyn in dit iconische filmpje op geniale wijze neerzet. Word een voetbalmoeder, maar geen typische.