Over 10 jaar lach je erom (maar nu is het even op je tanden bijten!)

Later lach je erom. Je houd van die kinderen, maar hebt soms spijt dat je geen behang hebt om ze achter te plakken..

Na een pittige zwangerschap met pijnlijke harde buiken, voorweeën en weeën, denk je misschien dat het nu alleen maar makkelijker zal worden. Hmm, dat kan helaas nog wel even tegen vallen. Je zit na de bevalling vast op een roze wolk, maar die wolk kan af en toe ook veranderen in een fikse donderwolk. Er gebeurt van alles waar je later hard om zal lachen – maar nu nog even niet…

Haal alles uit de kast!

Laatst liep ik de woonkamer binnen. Het eerste dat ik zag was mijn tweejarige zoon, die ontzettend blij keek. Waarom dat zo was, zag ik direct daarna: de enorme, normaal stampvolle, boekenkast in de hoek was helemaal leeg. Van de boeken had zoonlief een fort gebouwd. Met veel precisie had hij een aantal kaften uit elkaar gescheurd voor een mooie afwerking. Erg jammer dat dat nou net de kaften van onze dierbare fotoalbums waren. Pff, het zal nog wel even duren voordat ik daar om kan lachen!

Ik ga even daar kijken!

Hartstikke handig, wanneer je kindje eindelijk zelf kan lopen. Het scheelt heel wat til- en sjouwwerk. Helaas komt daar veel ren- en zoekwerk voor terug. Het moment waarop jij opkijkt van je winkelwagentje en je alleen maar een lege plek ziet en geen kind, schiet je hart in je keel. Dat hart komt pas weer tot rust wanneer je je kind terug hebt gevonden in de tv-hoek van de winkel. Ondernemende kids zijn fantastisch, maar vooral later als ze groot zijn, wanneer je ze kan vertellen dat ze vroeger al zo geweldig zelfstandig waren. Het enige dat je nu kunt doen is telkens weer in spanning door de supermarkt paden te rennen, om te checken waar je kind nu weer is gebleven.

Kunstenaartje in de dop!

Mijn oudste heeft ooit eens het behang in de woonkamer (naast de chique eethoek) voorzien van een mooie tekening. Er zat niets anders op dan opnieuw te behangen. Maar je hebt altijd baas boven baas: het zoontje van mijn vriendin kraste ook eens zo’n mooie tekening – op de auto van de buurman… Op zulke momenten mag je hopen dat je goed verzekerd bent (wij waren het helaas niet, mijn vriendin gelukkig wel!), zodat al die schade niet voor eigen rekening komt. Pas wanneer je kind over een jaar of twintig een gevierd kunstenaar is, zal je hier met trots op terugkijken. Dan kun je vertellen dat je altijd al had geweten dat er een groot kunstschilder in je kind school. Maak dus vooral even foto’s van de afschuwelijke uitspattingen van je kind. Echt waar; over 10 jaar lach je erom!

Dit gastblog is geschreven door Petra van ik en mama.