Bam! Die kwam binnen. Een fijne reactie die ik kreeg toen ik vertelde over mijn miskraam. Nou krijg ik wel vaker bizarre opmerkingen, en schijn ik nooit te willen praten – onbegrijpelijk met de reacties die ik krijg als ik wel wat zeg -.
Miskraam
Een tijdje geleden heb ik een miskraam gehad. Dit heb ik niet uitgebreid gedeeld, en vooral in heel kleine kring gehouden. Nu ligt nog een kindje absoluut niet in de planning, want mijn lichaam kan het fysiek niet meer aan. Toch doet een miskraam erg veel pijn. Niet eens echt fysiek, maar wel mentaal. Ik heb de 2 meest geweldige meisjes van de planeet in huis, en ik weet ook heel goed wat voor kindje het had kunnen zijn. Ik maak me een voorstelling of het een jongen of een meisje zou zijn, zou het krulletjes hebben of van die mooie groene ogen als mijn meiden? Zou hij/zij ook zo grappig en ondeugend zijn geweest?
Het was totaal onverwacht, ik wist niet dat ik zwanger was tot ik met mega krampen de hele nacht op de bank lag, en het gevoel had alsof ik moest bevallen. Die ochtend na weer zo een pijnsteek voelde ik het vloeien. De details zal ik je besparen, maar dit was geen menstruatie. Ook helemaal niet de tijd voor. Zittend op het toilet bedacht ik mij dat dit wel een miskraam moest zijn. Mijn buik is door de laatste bevalling nog steeds opgezwollen, en rare cravings heb ik altijd wel. De ontzettende misselijkheid de hele tijd, kwam door de stress dacht ik.
En idd, het was een miskraam.
Nou snap ik dat het moeilijk is om te reageren als je weet dat iemand echt geen babies meer mag, maar iets meer medeleven had ik van sommige mensen wel verwacht. Niet iedereen was zo bot, maar als je zo vaak verteld word dat het maar beter is zo, dan is het ook maar beter zo. “Gelukkig maar” en “wat zal je opgelucht zijn” of nog erger “nou dat moet je vieren” waren opmerkingen dat ik echt ziek van was.
Want hoewel het niet mogelijk is, had ik ook geen miskraam willen hebben. Ik had helemaal niet zwanger willen zijn. Dit heb je niet altijd voor het zeggen, maar ik vind dat ik toch wel het recht had om er verdrietig over te zijn.
Blijkbaar denken maar weinig mensen daar zo over. Je moet dankbaar zijn voor wat je hebt, en verder niet klagen. Sommige vrouwen kunnen helemaal geen kinderen krijgen, andere vrouwen hebben het pas na 4 maanden dat is pas erg.
Toen ik ongeveer 7 jaar geleden ook een miskraam had, kreeg ik dezelfde botte opmerkingen, de relatie ging niet goed, dus moest ik maar blij zijn. Toen was ik wel al 5 maanden zwanger zonder het te weten.
Beide kleintjes waren niet gepland, maar als ik de kans had gehad, dan had ik net zo veel van ze gehouden als mijn 2 meisjes, dan waren ze even welkom. De laatste had ik fysiek niet aangekund, en dan toch, hoe kun je er niet van houden?
Een plekje
Ik heb ze allebei een mooi plekje in mijn hart gegeven, en denk er best wel aan terug. Ik mag niet verdrietig zijn, of het er nog over hebben. Want het is maar beter zo. Dus soms steek ik voor allebei een kaarsje aan, dat vind ik een mooi moment om te mediteren. Ik ben er niet de hele tijd mee bezig, maar vergeten doe ik het niet.
Ik ben heel dankbaar voor wat ik heb, maar vind dat ik evengoed recht heb om verdrietig te zijn af en toe. Ik denk dat het mij menselijker maakt, en zachter. Ik denk nou eenmaal veel over van alles na. Juist na een verdrietig moment, kan ik extreem gelukkig zijn. Dan hoor ik mijn meisjes lachen en gillen, en ben ik de gelukkigste vrouw op aarde!
Fijne dag!
Liefs xoxo
Wat een walgelijke reacties, heel erg pijnlijk. Heel erg heftig ook vooral. Heel veel sterkte!
Nou ja, zeg. Wat een botte opmerkingen. Toch niet meer dan logisch dat je hier verdrietig om bent. Ik wens je in ieder geval heel veel kracht toe!
“Je weet dat het kindje niet levensvatbaar was, anders was het niet gebeurd”… :'(
Doet het daarom minder pijn? Onbegrijpelijk zulke reacties – en ze blijven pijnlijk.
Heel veel sterkte, van een lotgenoot.
Jeetje wat kan ik daar boos om worden! Belachelijk!
Dushi, de persoon die zegt dat je het recht niet hebt om te mogen rouwen moet gewoon keihard een stoel tegen zijn/haar botte kop krijgen. Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te zeggen, onbegrijpelijk. En wanneer een andere vrouw dat tegen je zegt is het helemaal niet te begrijpen en dan hoop ik dat zij ooit eens in de toekomst een olifant baart.
Wat een vreselijke reacties. Je verliest toch een heel klein mensje. En dat is niet niks! Waarom de miskraam ook was en hoe goed dat dan misschien is voor jouw lichaam, je verliest een kind. En dat is gewoon heftig. Vermoedelijk hebben die mensen het zelf nooit meegemaakt.
Verschrikkelijk die opmerkingen. Je hebt alle recht om verdrietig te zijn!
Ik heb ook al een aantal keer een miskraam meegemaakt en het is en blijft verschrikkelijk. Hoe verder je ook bent en of het gepland was of niet, dat maakt niet uit. Je verliest je kindje en dat is heel naar!
Veel sterkte toegewenst!
Dag Judith,
wat heb je dat mooi omgebogen tot positiviteit!
sterkte, laat ze maar praten!
liefs,
Eva van Baar
Wacht maar tot de beterweters het zelf mee maken, dan piepen ze wel anders.
Sterkte met het verwerken van het verlies!
“Dat moet je vieren”??? Ik neem aan dat je die persoon een twee weekse overnachting in het dichtstbijzijde ziekenhuis hebt aangeboden! Hoe kan iemand dat serieus tegen jou zeggen???
Het spijt mij zo te horen van jouw verlies. Ik wens je alle sterkte toe, ongeacht hoe sterk jij al bent.
Onvoorstelbaar hoe men kan reageren.. heb er geen woorden voor.. zo erg vind ik dit!
Ben ik nu gek of zijn zwangerschap en abrupte eindes hiervan niet momenten om een luisterend oor bieden? Nou, sterkte hoor! En heel goed dat je af en toe die kaarsjes brandt.
Wat een lieve opmerkingen allemaal!! Ik had jullie in die periode naast mij moeten hebben!! ♥
Wat een prachtig stuk! En de opmerkingen van die anderen zijn ronduit walgelijk. Gezegd zonder na te denken en zonder ook maar enig gevoel te tonen. Rationeel misschien is het misschien maar beter, omdat je het fysiek niet aankunt. Maar ieder mens heeft gevoelens. Iedere normale vrouw zou van dit kind houden, gewenst of minder gewenst, mogelijk of minder mogelijk. Blijkbaar is dit niet voor iedereen weggelegd. Erg jammer!
Lekker je kaarsjes blijven branden. Want geboren of ongeboren, die kindjes zullen voor altijd bij je zijn 🙂
Auw, ik snap dat dit heel erg hard aankomt. Wat kunnen mensen bot zijn. Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Liefs, Conchita
Wat erg! Natuurlijk ben je verdrietig en natuurlijk mag je verdrietig zijn als je een kindje verliest. Tegen mij zei een collega: “Was het uberhaupt wel gewenst?”. Ik vond dat zo’n rare vraag aan iemand die verdriet heeft. En ook zei een psycholoog dat als het niet goed is, ik maar blij moet zijn dat het mis gaat. Alsof ik me daar beter door ging voelen. Want dat soort dingen kan ik zelf natuurlijk ook bedenken. Maar dat neemt niet weg dat het voor iedereen heel erg is om een kind te verliezen, ook als dat kindje nog niet in je armen heeft gelegen!
ik zit momenteel wat zwanger worden betreft ook in een situatie waar ik liever niet had willen zijn. en ik herken de onhandige opmerkingen wel. hoe hard het soms ook aankomt, ik realiseer me wel dat het echt goed bedoeld is en mensen het gewoon moeilijk vinden om te reageren. sterkte met het verwerken de komende tijd
Wat een krachtig artikel over een verdrietig onderwerp. Ik heb heel respect voor de manier waarop je hiermee om gaat.
Mensen kunnen zo onhandig zijn! Voel met je mee en koester mijn eigen ‘kleintje’ voor altijd in mijn hart. Ik heb ooit een hangertje gekocht voor aan een ketting met een heel klein handje.
Ik heb ook 2 miskramen gehad en kreeg ook lompe opmerkingen. “Denk maar zo, het lichaam voert af wat niet goed is. Het zou vast gehandicapt zijn geweest en dat is je nu bespaard gebleven.” En dat terwijl ik een zoon heb met een lichamelijke beperking waar ik ontzettend blij, gelukkig en dankbaar voor ben. Andere opmerkingen: “Je was nog zo vroeg in de zwangerschap, het is niet alsof het echt een kindje was ofzo. Dat zou pas echt erg zijn geweest” Het wordt vaak zo ontzettend weggeduwd. En dat terwijl ik de eerste keer 6 weken zwanger was en de tweede keer bijna 13 weken. Vergeten doe ik het nooit, maar het is inderdaad niet iets wat je zo snel deelt met iemand omdat je bang bent voor de reacties. Ik tenminste.
Heel veel sterkte… En wat harteloos om te zeggen,
niet te geloven. Gemeend of niet, dat zijn geen grapjes of opmerkingen die je maakt.
Belachelijk. Knap geschreven! xxx
Wat knap dat je hier zo open over durft te zijn, wat rot dat je dit twee keer hebt moeten meemaken en dan zulke nare reacties krijgt!
Jeetje wat heftig zeg. Enorm vreemd die opmerkingen, dan heb je echt geen enkel inlevingsvermogen, hoe kan iemand die dingen nou zeggen!?
Wat een heftig verhaal Judith. Helaas is dit voor mij ook heel herkenbaar. Mensen zeggen echt de raarste dingen. Ik heb al heel wat vrienden uit ons telefoonboekje geschrapt nadat wij in een ellendige periode zaten. Het rare is dat het vaak mensen zijn die zelf al het geluk hebben, nooit zoiets ellendigs hebben mee gemaakt en die dan denken dat ze jou kunnen vertellen wat je moet voelen en hoe je je moet gedragen.
Dank jullie wel voor de mooie reacties, en spijtig dat veel van jullie ook zulke nare dingen hebben mee moeten maken. Maar gelukkig, samen staan we sterk <3
Pingback: The Best of Mei 2015
Gelukkig heb ik altijd gewenste en gezonde zwangerschappen gehad en nooit een miskraam hoeven mee te maken. Dat laat onverlet dat het me een heel ingrijpende gebeurtenis lijkt, los van of het gepland of gewenst was. Mensen maken domme opmerkingen door schrik, onvermogen en gebrek aan inlevingsvermogen en soms door lompheid. Kunst is daar mee om te gaan en dat doe jij heel goed. Ik wens je heel veel sterkte met de verwerking en het herstel .
Ongelooflijk hoe mensen kunnen reageren… Echt naar dat je dit hebt moeten meemaken, veel kracht en sterkte ♡
Wat erg zeg!! Ik zou denk ik nooit meer met die mensen willen praten. Helaas weet ook ik wat het is om een miskraam te krijgen en dat wens je niemand. Welk verhaal er ook achter schuilt. Heel veel sterkte 💗💗