En toen stortte mijn wereld even helemaal in….

Nog voor de kerst. Mijn zusje belde uit het niets op. Dat gebeurt niet heel vaak, slechts wanneer we iets van elkaar nodig hebben bellen we met elkaar. Verder houden we het vaak gewoon simpel op whatsapp. Ik heb met mijn zusje nooit zo’n hele hechte band gehad. Wat dat betreft zijn we echt water en vuur.

Maar goed, ik wist dus eigenlijk direct al dat er iets mis was. En voor ik er erg in had riep ik door de telefoon: JE BENT TOCH NIET ZWANGER HÉ!?! Het was stil aan de andere kant van de lijn. Wacht nou maar, we komen er aan zei ze. We hingen op en eigenlijk wist ik al genoeg. Bram en ik zaten op de bank een film te kijken. Maar vanaf het moment dat ik ophing kon ik nergens anders meer aan denken behalve dat telefoontje.

Emotioneel wrak

Ik was pas net een paar maanden gestopt met de prikpil (lees: Wat ze je niet vertellen voor je aan de prikpil begint..) en zat toen net in de periode dat ik hele hevige krampen had en enorme moodswings. Ik was voor alles mega vatbaar en huilde praktisch om alles. Kortom ik was een emotioneel wrak. Het enige wat mij “vrolijk” kreeg was het idee dat we bezig waren om een kindje te krijgen.

Toen mijn zusje dan ook de deur binnenkwam met haar geweldige nieuws (want ja,  zij was wel zwanger!) stortte mijn wereld even helemaal in. Ik deed totaal niet blij voor haar. Ik was echt een bitch. Het enige wat ik naar haar hoofd gooide was verwijten zoals: Waarom nu? Je kent je vriend pas 2 jaar? Je zit nog op school! Je hebt nog niet eens een vast baan! En hoe kom je nu in godsnaam aan een baan in de advocatuur als je een huilend kind thuis hebt zitten? Was ik jaloers op mijn zwangere zusje?

Waarom jij en niet ik?

Van binnen wist ik dat ik helemaal overstuur was omdat IK de oudste ben, en IK al een tijdje bezig was met kinderen en zij nog nooit iets tegen ons had gezegd. Begrijp me niet verkeerd. Het is super dat ik een klein neefje krijg. Maar waarom moest ze dat zo nodig precies nu doen, wanneer ik heel graag een kindje wou krijgen en waarom voor mij! Ik ben misschien van de oude stempel. Maar als oudere zus had ik zo graag als eerste zwanger willen zijn. Hoe kan ik nou in extase zijn voor mijn zusje als ik zelf zo graag iets wil, maar nog niet heb? Het groene jaloerse monster steekt echt en het liefst wil ik hem uit mijn lijf gooien. Maar wat is dat moeilijk, vooral als er gezegd word: “ze is gewoon jaloers omdat ze geen kinderen kan krijgen“. Ik weet dat het onzin is, want zeg nou zelf. Ik ben pas een 6 maanden gestopt met de prikpil! Maar wat doet dat een pijn zeg.

Nogmaals, ik ben heel blij dat ik een neefje krijg! Maar mijn wereld stortte wel eventjes in…..